Kainatı yoktan var eden,insanı var eden,Yüce Mevlam benim nasibimede iki evlat düşürdü.Bir Yusuf bir Yaren …
Oğlumu kucağıma aldığımda babası Yusuf olsun dedi.Adı güzel kendi melek yavrum.Yaşına geldi yürümedi,yaşı geldi kalbindekini dökemedi.Herşeyi geç oldu.Anneler bilirler ilk çocukta bunları yaşamanın ne kadar yorucu bir süreç olduğunu.Hiç bitmeyen kıyasları,eleştirileri…
Yusuf un bir yareni olmalıydı.Bu niyetle bir çocuğumuzun daha olmasına karar verdik.Niyetimizide çok şükür Rabbim kabul buyurdu.Kızım doğunca ona hoşgeldin Yaren dedim.Dünyaya hoş geldin.Kardeşine yaren olmaya hoşgeldin.
Şimdilerde Yusuf on yaşıda Yaren yedi.İsimleri ile şekil aldılar.Arada küçük kapışmalar olsada birlerini çok seviyorlar.Rabbim muhabbetlerini daim etsin(anne duası)…
Biz büyüklerde bir Yusuf bir Yaren yaşamazmıyız hayatı….
Bir yanıt yazın