Doktor Dedi Ki:”Üç Ay Ömrünüz Kaldı”!

Sabah telaşla uyandım,işe geç

kalmıştım,apar topar hazırlanıyordum.

-annem:”kahvaltını yap dedi”

-anne hazırlanmaya çalışıyorum ne kahvaltısı ,ooof anne tamam, ben çıktım..

Telefonumu unutmuşum,olamaz otobüste gitti.tüm olumsuzluklar beni buldu bu sabah yine.. şimdi patrondan da fırçayı yersem tam olur..Nihayetinde tam da öyle oldu.Bu aralar kimseyi görmek,konuşmak istemiyorum.Geçen gün üst komşuya bir yumruk salladım ama ne yumruktu..Çocukları beynimizi patlatıyor,işten gelip bide onların sesini dinle…Kendimi herkesle bir kavga için de buluyordum.En iyisi herkesten uzak durup keyfe bakmak.Bide şu annemin dırdırına da çare bulursam süper olacak…

Öğlen yemeğimi yemiştim,kahvemi alıp odama geçtim ,koltuğuma yaslandım . Gözlerimi kapadım,gözlerimi açtığımda sedyenin üzerin de kolum da serum…Ben neredeyim diye bağırıyordum.

Bayılmışım,üç gün kaldım hastahane de..Doktor yüzüme bakıp dedi ki:Beyniniz de tümör var. ““Üç Ay Ömrünüz Kaldı”! kalan sürenizi sevdiklerinize zaman ayırarak geçirin. Yıkılmış durum da eve döndüm..

O günden sonra işe bir kez gittim herkesle vedalaştım.Gezmeyi sevdiğim  yerleri son kez ziyaret ettim dönüşte.Üst katta ki komşuzun kapısını çaldım.Adamın yüzünde ki morluğu göre göre helallik istedim.Artık çocukların sesinden de hiç rahatsız olmuyordum..Onların çığlıkları beni tek mutlu eden şey olmuştu.Tüm eş dost ,konu komşu ,esnaf ile vedalaştım helallik aldım tek tek.Tanımadıklarıma da vasiyet şeklinde mektuplar yazdım.Annemin yüzüne bakamıyordum bile.Artık sona yaklaştığımı hissediyorum.Elveda dünya elveda…

Yaşamın sonuna gelmiş gibi günü yaşamalı insan gidenler “hoşçakal”diyerek gitmiyor bu dünyadan.Üzmeyip, üzülmeyelim.Arayalım soralım.İnsan-ı Kamil olalım..Doktorun “Üç Ay Ömrünüz Kaldı”! demesine gerek var mı? Biz bunu bilmiyor muyuz? .En çok yaşayan insan 120 yıl değil mi?..Tüm insanlığı toprak gibi kabul edelim.Renk,şekil,tarzı,duruşu,fark etmesin..Biz toprak olalım..O rengini bulur..