Avcı ile Ayı

Avcının biri ormanda gezerken ayı ile karşılaşır.Telaştan ne yapacağını bilemeyen avcı silahını kavradığı gibi ayıyı oracıkta vurur.Yere düşen ayı can çekişirken arkasındaki minik yavrusu ayıya sokulur lakin artık herşey için çok geçtir.Bu manzaraya dayanamayan avcı yavru ayıyı çantasına koyup evinin yolunu tutar.Aç kalan yavru ayıyı besler onu okşar sever.Avcı annesinden kopardığı bu sevimli yavruyu büyütmeye karar verir.

Zamanla sevimli ayı yavrusu ile sıkı dost olurlar.Günler gelir geçer ayı yavrusu artık yetişkin bir ayı olur.Avcıya da ailesi gibi sadıktır.Avcı birgün çok hastalanır.Yataktan dahi kalkamaz.Kapı kilitli olduğu için ayı ile aynı odada günler gelir geçer.Ayı acıkır ,acıktıkça hırçınlaşmaya başlar.Avcının hiç takati kalmadığı için çaresizce ayıya bakar.Bir gün iki derken ayı iyice saldırganlaşır ve avcıya saldırır.Kıpırdamaya mecali olmayan avcı ilk pençe darbesi ile olduğu yerde ölüverir…

Hayatımızda da çok çeşitli mizaçlarda insanlar ile karşılaşırız.Kimisi kibar,nazik,merhametli… kimisi saldırgan,kavgacı,küfürbaz,yalancı… ve bu sebepledir ki insanları davranışları nedeniyle yargılamak,suçlamak yada değiştirmeye çalışmak anlamsızdır.Kişinin ruhunda,özünde ne varsa bize yansıyan yanı da odur.

Kısacası;

Ayı ile dost olan, pençesine razı olmuş demektir 😉