Karne Sevinci

İlkokul da herkes pekiyi, çok iyi,orta okul orta şeker,liseye gelince notlar beter,konuşmayın artık yeter..(tabi herkesi kapsıyor diyemeyiz )

Çocuklar karne alıyor,büyükler sevincini veya derinden hüznünü yaşıyor.Notu iyiler teknolojinin tüm nimetlerini kullanarak notlarını duyurabildiği kadar duyuruyor.Kötü olanlar akşam -teyzem de mi kalsam ? diye düşünüyor.”bilmem kimin çoğunun dersleri çok iyi,ya sen…”diye başlayan cümleler ve sonun da okkalı tokatla biten anne-baba-çocuk savaşları…

Notu iyi olanlar Allah’a şükretmeli ” anlayıp,uygulayabilme yeteneğini  verdiği” için.Bugün övündüğümüz nimet yarın olmayabiliyor. Notu iyi olmayanlar da sabredip, biraz daha gayret etsem daha iyi olabilirim umudunu hissetmeli,hissettirilmeli..

Lokman as oğluna söze başlarken “-Yavrucuğum!”(ayet) diye hitaba başlıyor . Biz de çocuklarımızla iletişim kurarken kelime seçimimize , hitap şeklimize dikkat edelim .

Karnesi ne olursa olsun, Allah’ın bize emanet ettiği yavrularımıza lider değil rehber olalım.