İstanbul ‘ da Bahar

Çıktım sokaklada bahar aradım
Taş duvarlar ,taş kaldırımlar
Ayaklarıyla ezmiş , arayanlar
Buluştuk hepimiz aynı baharda

Toprak renginde loş mekanlar
Pahalı kahveler ,ucuz kahkahalar
Aşifte muhabbetler, naylon çiçekler
Buluştuk hepimiz aynı baharda

Eriyen kar , çağlayan dereler
Çiğdem, papatya ,sarı çiçekler
Mezar taşlarında bütün gizemler
Buluştuk hepimiz aynı baharda

Rutubet kokusuyla dolan cigerler
Kirli fikirler, pas tutmuş düşler
Yolunu bulamadan, kaybetmişler
Buluştuk hepimiz aynı baharda

Yalanlar, yılanlar, dökülen kanlar
Aynı masada mertler na mertler
Bir birine bulaşan türlü dertler
Buluştuk hepimiz aynı baharda

Kaybettiğim sevinçler,neredeler
Selanın feryadına dökülüyor inciler
Mülteci çocuk tebessümunde gerçekler
Buluştuk hepimiz aynı baharda

Olur muyuz?

Olur muyuz?

Ah benim gönül sızım
Bizi bıraktın yokluğa
Nedenleride bıraktın ardında
Gerçek olur muyuz sonunda

Yürüdüğümüz yollar
Islandığımız yağmurlar
Üşüyen ellerimiz, kalplerimiz
Gerçek olur muyuz sonunda

Anı mı kalırız satırlarda
Bir tebessüm hatırlarda
İçten dua avuçlarda
Gerçek olur muyuz sonunda

Sahiden

Dertleri anlatmaya son verice
Dertler de dert olmayı bırakıyormuş 
Herşey ve herkes yolunu buluyor
Bir ben kalıyormus bak sahiden

Ara sıra hasretin rüzgarları essede 
Ah şu garip beni yerlere sersede 
Kalbimi per perişan etsede 
Bir ben kalıyormus bak sahiden 


Garip değil mi sence günler
Bir ağlayarak bir gülerek geçen
Aynalara bakıp bir ah çeken
Bir ben kalıyormus bak sahiden!
….❤❤

Köy Öğretmeni


Ben köy öğretmeniyim
Yırtıklara yama toplayan
Ben köy öğretmeniyim
Tebessümlere umut bağlayan

Ben köy öğretmeniyim
Çamurlu yollardan geçmeye çalışan
Ben köy öğretmeniyim
Asma köprüler de ayakta kalamayan

Ben köy öğretmeniyim
Odunları yakarak geleceği aydınlatan
Ben köy öğretmeniyim
Süpürge ile cehaleti kovalayan